آلبوم پلاستیکا

آن روز را نشستم و گفتم
چه فايده
بيهوده بود هرچه به سمت تو آمدم
چيزی نيافتم
هر جا اگر كه رفتم و هر جا كه سر زدم
ديگر اميدی نيست به رگهايم
ای فرصتی كه رفت به آسانی
در پله ها اگر دمی ايستاده بود مرگ
می‌شد كه اين سياهيه مفرط را
بردارم از هميشه‌ی پيشانی
آه ای آنكه باز نميگردی
همچون جوانی‌ام
آه ای ان كه باز نميگردی
ای زندگانی‌ام
تقدير واقعی من اين است كه اينچنين
ميريزد از درخت تو پاييز برگ ريز
آن عصرهای لحن صميمی گذشت و رفت
آن روزها تمام شدند و من و تو نيز
ميخواهم از تو دور شوم چون درخت كاج
مثل عبور نام تو از رازهای من
آه ای زن قديمی آوازهای من
آن روز را نشستم و گفتم چه فايده

«رضا عابدین‌ زاده»